Muzeum Benjamin Franklin

Kompleks muzealny Franklin Court został zaprojektowany przez światowej sławy architektów - Roberta Venturiego, Denise Scott Brown oraz Johna Raucha - z okazji dwusetlecia Stanów Zjednoczonych obchodzonych w 1976 r. W 2011 r., po raz pierwszy od tamtego czasu, Służba Parków Narodowych w Filadelfii podjęła decyzję o odnowieniu muzeum Ben Franklin Museum i w tym celu zatrudniła architektoniczną firmę Quinn Evans Architects. Celem modernizacji było uczynienie wejścia do muzeum bardziej atrakcyjnym i przyjaznym zarówno dla gości, jak i pracowników. Osiągnięto go poprzez wymianę daszka płóciennego na szklaną ścianę kurtynową, co pozwoliło stworzyć foyer i łatwiejszy dostęp do podziemnej części muzeum.

Muzeum Benjamin Franklin Museum zostało ponownie otwarte we wrześniu 2013 r. po dwuletnim projekcie renowacyjnym obejmującym uaktualnienie wystaw oraz ulepszenie konstrukcji budynku.

Szyby do projektu zostały wyprodukowane dzięki połączeniu ekstra białego szkła DIAMANT ze specjalnie dostosowanym sitodrukiem SERALIT LITEX z niskoemisyjnym szkłem CLIMAPLUS ULTRA N II dla uzyskania optymalnej charakterystyki energetycznej budynku i maksymalnej przepuszczalności światła. Ściana kurtynowa została zaprojektowana w celu stworzenia lobby wejściowego oraz ułatwienia dostępu do podziemnej części muzeum. Stanowi ona swoiste odwołanie do flamandzkiego wzoru cegieł stosowanego przez Venturiego w murach ogrodów. Proces tworzenia tego niestandardowego szkła rozpoczął się od sfotografowania oryginalnego ceglanego muru w celu opracowania wzoru zastosowanego później w innym szkle oraz opracowania fizycznych modeli wzoru fryty podczas faz projektowania i budowy w celu imitacji tekstury cegieł.

Dzięki szkłu po obu stronach powierzchni ściany osłonowej uzyskiwany jest efekt tzw. „shadow box”, jeszcze bardziej podkreślający grę świateł.

Dzięki zrealizowaniu dwuletniego projektu modernizacji opiewającego na kwotę 24 milionów dolarów goście po raz pierwszy mogą podziwiać zewnętrzny dziedziniec zajmowany niegdyś przez dom Benjamina Franklina - odzwierciedlony dziś w formie tzw. „domu-widmo” (szkieletu konstrukcji) - zarówno z wnętrza muzeum, jak i po wyjściu z wystawy. Firma Glassolutions zapewniła szkło dla ogromnego okna, z którego roztacza się ten wyjątkowy widok. Szybę wykonano z sekcji laminowanego szkła o niskiej zawartości żelaza o przekroju 2,4 x 4,8 m, z których każda waży około 545 kg. Szklane sekcje połączono za pomocą pojedynczego pionowego złącza uszczelniającego w środkowej części.